وقتی که زمین زیر پایم جان باخت،
و غزل واره هایی نارنجی
از شاخه های پاییز سقوط کرد،
مرا خواهی دید
میان قطره های باران
_ وقتی پشت پنجره ایستاده ای_
که پنجه به پنجره ات می کوبند...
آن گاه از رویایی دور خواهم گفت
که زیر نگاه های خیره دنیا
عاشقانه ای سروده ام،
برای زندگی...