در
ترافيكِ
نقطه ِنقطه هاي التهاب
دست و پا ميزنم
چتر بازان ,
مرا بگيريد
طومار زندگي ام
گل آلود شده است
.
بگو
كدام شب
تورا به صبح پيوند ميزند
كدام جاده
به خوشبختي
بزرگ شدي
پيچك وار
و دستان قرمزت
به شعر آلوده اند
.
در كدامين حفره
دفن شود
تا گاه به گاه
برنخيز
آواز بخواند
درخت بكارد.