شعر لاشه ی مزمن «نگار غلامعلی پور»

چاپ تاریخ انتشار:

شعر آزاد «نگار غلامعلی پور»

 

لاشه‌ی مزمن

سال‌هاست
لاشه‌ی موشی
کنج آشپزخانه‌مان مانده
زیر کابینت
و هیچ کس جرئت نمی‌کند
تشییع‌اش کند
حتی کسی جرئت نمی‌کند
باور کند که لاشه‌ی موشی
سال‌هاست
در کنج خانه‌مان.....
- هیچ موشی نمی‌تونه بیاد طبقه‌ی دوازده
- امکان نداره
ولی او آن‌جاست
نقش بر زمین
با چشمان تیز براق!
و سلول‌های متعفن و پوسیده‌اش
هوای خانه را مسموم می‌کند.
سال‌هاست
آن سایه‌ی کوچک مرموز را
تشریح می‌کنیم
تصویرش را می‌کشیم
نمودارش را
و کسی را یارای آن نیست
بیرون‌اش بکِشد!