خیلی عالی بود قلمت مانا دوست من

سلام و سپاس

شعر دوم روبيشتر دوست داشتم.شعر اول براي محمد پور ساده است يعني انتظار ما ازشما شعر دوم است .چيزي كه بتوان كشفهاي جديدي درآن داشت.. مثل
ماه ستاره هايسش را جمع ميكند و
پنهاني پا به فرار مي گذارد
تپانچه وتاريكي دست به يكي كرده اند
ازما بگريزيد پرنده ها
اعتباري به هيچ كداممان نيست.

احساس ميكنم قوت شعر دراين نقطه بيشتر باشد .وهمينطور برايم زيبا بود كه شما گريختن را يكي با فرار كردن بيان كرديد ويكي با بگريزيد... كه هركدام با وجود هم معنا بودن مفهموم تازه اي درهرعبارت پيدا كردند...يكي فرار كردن درحين ترس واحتياط هست وديگري فراري كه به دنبالش تعقيب وگريز هم شايد باشد .ترسش بيشتر از احتياطش هست.
بسيار زيبا بود .شعرخوبي خواندم.تشكر