چند شعر از «رضا بهادر»

چاپ تاریخ انتشار:

 

"با صدای نیکوتین"

صدای من
پله
    پله
        از سقف آویزان
        شکسته می شود
و سایه های زن
به شکل عریانی
بر کتف رخت خواب
رنگ می دهند

من با صدای نیکوتین
رویداد ویروسی اشیاء را
به خنده می گیرم

دایره ای میان دو دستم
مست کرده است

زنگ می زنند!
مسافری از پشت در
حرف هایش را
بریده
      بریده
             جلد می گیرد...

-------------------------------------------------

"قبرهای دست دوم"

در راه قبرستان
از هر قدم که با تو برداشتم
جنازه ای افتاد...

آن سمت باد
روزنامه ای در دهان صبح
خمیازه می کشید

خاک انداز خالی کلمات
بسته بسته
دنیا را در زخم های کهنه ی سربازان
به مویه می ریزد

کج می شوم میان تعجب
یک گله ابر
پوست تیره ی خود را
شبانه می چرند

پاشنه ی قبر
اعصاب جنازه را
میخ می کوبد

شیوع سگ در خواب مرده گان
آرواره ای بالا می آورد

بالای پله ها
مردهای مرده ای میان شباهت
آب می شوند...

-------------------------------------------------------

"خرچنگ مست"

چشمان دشت
پوست زخمی شب را
بی وقفه می چرند
و انعکاس ماه
در فک رودخانه
جویده می شود

خرچنگ مست
رویای کوسه را
خواب دیده است...