به تصویر درختی
كه در حوض
زیر یخ زندانی ست،
چه بگویم؟
من تنها سقف مطمئنم را
پنداشته بودم خورشید است
كه چتر سرگیج هام را
- همچنان كه فرو نشستن فواره ها
از ارتفاع گیج پیشانی ام می كاهد –
در حریق باز می كند؛
اما بر خورشید هم
برف نشست.
چه بگویم به آوای دور شدن كشتی ها
كه كالاشان جز آب نیست
- آبی كه می خواست باران باشد -
و بادبانهاشان را
خدای تمام خداحافظی ها
با كبوتران از شانه ی خود رم داده _
_آزادی و تو 1 ، بیژن الهی _