1

به سماع می‌شوم،

آنگاه که واژه‌ها

شعر تو را کفایت نمی‌کنند.

2

من همه

تعبیر گل سرخ و

تو همه،

تفسیر گل سرخ!

3

آنگاه که لبخند می‌زنی،

هوسِ خوردنِ انار می‌کند دلم.

4

هر بامداد

پلک که می‌گشایی،

بغض تاریکی می‌شکند

و آفتاب،

ترجمانِ چشم‌هایِ تو می‌شود.