رحیم فتحی باران متولد 20.فرورین سال 1333 تهران مقیم... کلن- آلمان
1
آغاز
...
"مهندسی"
اﺣﺴﺎﺳﯽ ﻗﺮﯾﺐ ﺑﻮد
...
مملو از اصوات بی صدا
...
ﮐﻪ اﺣﺴﺎس دﯾﮕﺮی ﻣﺮا نیز ﻓﺮﯾﻔﺖ
با ﺗﺮﻧﻢ آواز ﺑﻠﺪرﭼﯿﻦ
ﮔﻔتی ﺑﺪ ﺑﺪه... ﺑﺪ ﺑﺪه
و ﺑﺎور ﻧﻤﯿﺪاﺷتی
کهﮔﺮدش ات
اﯾﺠﺎز
رﻗﺼﯽ اﺳﺖ
ﺳﺤﺮ آﻣﯿﺰ
...
ﺗﭙﺶﺧﻮن
در رگ‌های ﻧﻮر ﺑﺮ روی آب
آرام
و راون
ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻧﮕﺎه اﻓﮑﺎر ﻣﻦ ﺑﺮ روی ﮐﻠﻤﺎت
پر شد از ﺗﺼﺎوﯾﺮ در ﮔﺪاﯾﯽ ارﺗﺒﺎط
...
ﺑﺎزﯾﮕﻮش‌ای
خواب‌هایی که با رویاها‌ی‌شان
جنگلی سوخته را می ماند
و شد
...
فریاد کشیدم
حرف‌ها را دار نزنید
دستم را سوگند می‌خورم
که او را خواهم یافت
...
در عروجی از دنیای مرگ
...
و این باوری شد
پایدار
به قدرت جادویی
کلمات "شاد"
و تصاویر پاره پاره این سنگینه‌ها
در تصادم افکارم
خسته از این راه
...
گفته‌های نا گفته
خواب‌هایی که باید زندگی کند
2
می‌گویم
و می‌شنوم
اما در بیان‌تان عاجز
و بازی صدای‌مان سوگوار
...
در تمنا
با چشمی گریان
وای شما‌ها بدانید
قهه‌قهه‌ها
تصور
پایان نفرت نبود
این فراموشی عشقی ایست
که متولد نشد
...
تنم نرم کشیده می‌شود
کلافی سر در گم است
...
ای عارف پشیمانی‌ها
تنین آهنگ‌ها
ک ج ا ای بودند
...
نجوا‌هایی هستند چند زبان
در میان مرد صحرایی خاک آلود
که انگشتان گرسنه‌اش را می‌بوسد
سر فراز
...
تو
بر من درد را به راحت داشتی
ومن تحمل را بر دوش
دختر چرکین سایه
زهر رخسار تو
بر قامت محبت
افسانه‌ای بود پوچ