از انگشتانم شروع کردی
آرام آرام
بالا خزیدی
در یاخته‌هایم رخنه کردی
یادم هست
بند دلت را
با میخ به سینه‌ام کوبیدی
خستگی‌هایت را
پشت به پشت
به من تکیه دادی
و من، همچنان ایستاده بودم
آری
پیچکها
در اوج بیخبری دیوار قد می‌کشند.
کمک نیاز دارید؟ 
چت از طریق واتساپ
دیدگاه‌ها
بسيار زيبا قلم زديد و پايانى زيباتر
آرى
پيچك ها
دراوج بى خبرى ديوار قد مى كشند .
عالى بود رفيق
استاد شفیعی عزیز و باز هم شاهکاری دیگه..پاینده باشید استاد ：)
شهريار ِ خوبي ها قلمت روان و نويسا
خوراک‌خوان (آراس‌اس) دیدگاه‌های این محتوا