برلین

 

چشمات داره می­ افته، از بس كه مونده بيدار

كف ِ دستات خونيه، از بس زدی به ديوار

 

پاهات نايی نداره، خون تو رگات نمونده

نمی­دونی کی تو رو، پای دیوار کشونده

 

نمی­تونی برگردی، وقتی كه پاهات گيره

می­خوای بری از اين­جا، اما پاهات نميره

 

صدايی هم نمياد، از پشت اين آجرا

می­ ترسی از وحشت حمله­ ی آدم خورا

 

این پایین کارت سخته، با چشم خواب و بیدار

باید زنده بمونی تو جنگ دست و دیوار

 

هر جا قراره برسی ، بین تو و یکی دیگه

دیوار سر در میاره

اگه تو آسمون باشی، میاد سراغت یه هویی

دیوار پر در میاره

یه وقتایی شرقی می­شه، میره و تو چین می­شینه

هر دقیقه تو کمینه

اگر که پاش بیاد وسط، میون برلین می­ شینه

دیوار ذاتش همینه

 

یه سازه ­ی بتونی، ساده و صاف و عادی

چه فرقی می­کنه با، سلول انفرادی

 

وقتی نشه رد بشی، یه رنج بی­ حساب شه

امکان داره هر لحظه، روی سرت خراب شه

 

واسه ندیدن تو، بی چشم و بی سر می­شه

هر چی ازت دور می­شه، سایش بزرگ­تر می­شه

 

هر جا قراره برسی ، بین تو و یکی دیگه

دیوار سر در میاره

اگه تو آسمون باشی، میاد سراغت یه هویی

دیوار پر در میاره

یه وقتایی شرقی می­شه، میره و تو چین می­ شینه

هر دقیقه تو کمینه

اگر که پاش بیاد وسط، میون برلین می ­شینه

دیوار ذاتش همینه

---

 

بوسه ­های پر تکرار

 

من به چشمای تو شك دارم

من به خنده­ های بی­گاهت

من به روشنی اين فانوس

من به آسمون بی ماهت

 

من به دستای تو شك دارم

به طنابی كه دور من پيچيد

من به رخوت ، به گيجی امروز

سايه­ ای كه كنار من خوابيد

 

ساعتای نحیف ِ قاجاری

عقربه­­­ های لاغرِ مرده

من به اين وقت گنگ شك دارم

يك نفر ساعتو جلو برده

 

شك دارم ، من به بوسه­ های پرتكرار

من به چشمای بی سبب بيدار شك دارم

شك دارم ، من به اين شب خيانت­بار

من به درها ، من به ديوار شك دارم

 

يا برای هميشه رد می­شی

يا جواب سلاممو می­دی

تو كه يك عمر بی­ خبر بودی

واسه چي حال من رو پرسيدی

 

من به احساس تو شك دارم

به لبايی كه سرخ يا آبی

منو مشكوك می­كنی وقتی

با لباس سياه می­خوابی

 

شيرُ وا كن كه شك برانگيزه

تو ی ليوان بريز دريا رو

واسه اين­كه كنار تو باشم

تا هميشه ببند درها رو

 

شك دارم ، من به بوسه­ های پرتكرار

من به چشمای بی سبب بيدار شك دارم

شك دارم ، من به اين شب خيانت بار

من به درها ، من به ديوار شك دارم