وقت تنگ است بیا تا عشق را باور کنیم
گونه ای خشک بی مهری خود را تر کنیم
چون کبوتر بر فراز گنبد نیلوفری
صادقانه عشق را تقدیم هر اختر کنیم
باید اینجا بعد یک عمری که دل قحطی گرفت
آیه های مهربانی را کمی از بر کنیم
ما که پروایی نداریم از نگاه شمع ها
لاجرم باید که چون گل چند روزی سر کنیم