تا بلرزد دل پروانه دلم می ریزد

بی تو از پر زدن زاغچه غم می ریزد

آن چنان روح زمین بعد تو خشکیده که من

دست بر شانه ی هر کس بزنم می ریزد

خودکشی بعد تو تجویر پزشکان شده است

سوسک هم دور و بر پنجره سم می ریزد!

ریشه ات را که بریدند از این خاک ببین

خشت خشت از تن بیچاره ی بم می ریزد

دیو اگر تشنه ی خون است، تو بر خواهی گشت

خواب قیلوله ی این دیو به هم می ریزد