گفته بودی با تو می‌مانم، تو را من پایه‌ام

در تمام لحظه‌هایت، دلبری کم حاشیه، پر مایه‌ام

زندگی کردم برایت، مردنم اکنون نیازی مبرم است

به وفای تو طمع بستم^[1] چه ساده، چه بی پیرایه‌ام

اتفاقی تازه بودی، دیدنت دلشوره نان و عسل

ساحل شهر تو بودم، قایقی درمانده و بی دایه‌ام

داردم می‌گذرد سخت، خدا، در حسرت یک سایه‌ای

آفتابی عشق تو، در به دری بی سر پناه و سایه‌ام

یادآن روزکه باهم، گرم صحبت، خنده هامان پیچید

در خوش آن کوچه باغ شهر تو، ای پایه، بی پایه‌ام

[1]-م. ا. سایه