یکشنبه می آید و غمم میگیرد

غم را همۀ زیر و بمم میگیرد

از عطر تنت تمام خانه مست است

اصلا تو نباشی نفسم میگیرد

کی رفتی و بردی چمدانت را که

این حسرت و این آه، لبم میگیرد؟

سیگار میان هر دو انگشتم باز

میسوزد و اینبار تبم میگیرد

از درد نبودنت هزار و یک شب

دل، دیده و بیت و غزلم میگیرد

من بی تو هوای دلخوشی را سیرم

اینجای غزل، قافیه هم میگیرد

این شهر بدون تو شیبه بند است

یکشنبۀ بی تو نفسم میگیرد...