دست تنهای دلم ، بار سنگینش به دوش

می رود با بی قراری ، بغض گفتن در گلوش

 

بند در بند قراری است که پوسید و نشد

رد پایی بر دل و دلبر ،دل آزاری چموش

 

می فشارد ، می رود بر این دلم این روزها

شور شوقی ،یقه چاکی ،جور پای چکمه پوش

 

گفته باشم ،پیچ کوچه با صدای پای او بیدار شد

هر دم از دست جفایش آیدم مردن بگوش

 

گوشی از دستم فتاد و تا رسید پیغام او

گفته از دستم شده دیوانه و بی عقل و هوش

 

من که مثل او بودم این سالها

او کمی مانند من شد ،آسمانش در خروش

 

من نوشتم در پیامک زیر سایه ش منزلم

قفل بوسه می زنم کوری گره بر چشم و روش

 

او نوشت از بهر من ای بینوا رسوا شدی

دیگ من با سعی تو هرگز نمی آید به جوش

 

خستگی برتن تلاشم بی ثمر بود و نبود

چشم شوقی در نگاهش چشمکی در آن سروش