سعید نوری از طنزپردازان چیره دست این روزهای ماست. این طنز زیبای ایشان را بخوانید تا بتوانید شیوه‎های موثر تربیتی نوین را بهتر و بیشتر بیاموزید!

بچه كه بودم به من آموختند

فحش نبايد بدهي گوسفند

بي‎ادبي بوده از اين خانه دور

حرف ركيكي نزني بي‎شعور

بچه‎ي همسايه به من فحش داد

پند پدر مادرم آمد به ياد

بر دهنش مشت ادب كوفتم

البته با غيظ و غضب كوفتم

شب كه پدر قصه‎ي ما را شنيد

نوبت آموزه دوم رسيد

پاي مرا بست به يك ريسمان

بر كفل و بر كف پايم زنان -

- گفت نبايد به كسي زور گفت

من چه كنم با توي گردن كلفت

بچه كه بودم پدرم ياد داد

عشق بورزم به نبات و جماد

عشق به سوراخ ازن في‎المثل

عشق به بوي خوش زير بغل

عشق به انسان و طبيعت، گياه

عشق به ارتش به بسيج و سپاه

عشق به هم نوع ولو دشمنت

عشق به هر كس شده، حتي زنت

عشق به مفرد به مثني به جمع

عشق به اينها كه رساندم به سمع

تربيتم سير صعودي گرفت

هيكل من رشد عمودي گرفت

ريش و سبيلي به هم آميختم

زشت شدم تيغ زدم ريختم

ريختم از صورت خود پشم را

باز عيان كرد پدر خشم را

فرصت اندرز و نصيحت نبود

چاره به جز فحش و فضيحت نبود

گفت: پسر ريش تراشيده‎اي

نفله! مگر دختر ترشيده‎اي

كافر حربي شده‎اي ظاهرا

قرتي و غربي شده‎اي ظاهرا

بر سر اين صورت صافت مباد

مورچه‎اي مي‎بكند بكس باد

صورت سيرابي و بي‎ريش تو

عين حرام است و نجس، دور شو

تا نشدي مومن و اهل ثواب

زير پل و روي مقوا بخواب

رفتم و ريشم كه به زانو رسيد

برگشتم پيش پدر رو سپيد

ديد كه تي‎شرت به تن كرده‎ام

پارچه‎اي زرت به تن كرده‎ام

گفت: مگر پارچه كم داشتي

لخت و پتي آمده‎اي آشتي

اين كه شمايي پسر بنده نيست

كسوت كفار برازنده نيست

پيرهن و دكمه‎ي تقوات كو؟

سبحه و انگشتر و اينهات كو؟

هيزم دوزخ شده‎اي نره‎خر

زود برو پيرهني نو بخر

مختصري بود ز بسيارها

اين همه مشتي است ز خروارها

منحني تربيتم رشد كرد

حيثيت و شخصيتم رشد كرد

حاصل اين شيوه‎ی ارزنده، من

اين من خوش ذوق ولي بد دهن

لازم به ذکر است این شعر در سومین جشنواره طنز مکتوب توانسته بود مقام سوم را به دست بیاورد.