محبوب دلم دویست و شیشم!

رستم پی تو به راه رفته/ خان‌ها همه اشتباه رفته

بیژن! عقبت به چاه رفته/ با تو گاگارین به ماه رفته

رویای تو در دل پریشم /محبوب دلم دویست و شیشم

آکنده ز منطق ارسطو/ تودوزی تو پر پرستو

ای ظاهر تو چراغ جادو/ چون که دمِ در بده، بیا تو

امروز که بنده در آفیشم/ محبوب دلم دویست و شیشم

ای رفته به قله‌ی دماوند!/ ای بر تو نگاه کوه الوند!

ای داده ژکوند بر تو لبخند!/ من می‌خرمت فقط بگو چند؟

ای وای که با تو من چی می‌شم/ محبوب دلم دویست و شیشم

ای ناز چراغ و پاک شیشه!/ از دوری تو دلم پریشه

بهتر ز تو در جهان نمی‌شه/ ای عمر گارانتی ات همیشه!

یک عمر تو بسته‌ای به ریشم/ محبوب دلم دویست و شیشم

ای کشته‌ی تو خود اوناسیس!/ از هجر تو دیده‌ها همه خیس

گر قافیه شد غلط بگو «هیس»/ چون نمره‌ی تو دهد دلم بیس

من تا به ابد تو را سریشم/ محبوب دلم دویست و شیشم

ای جان پسر! شنو تو این را/ این در فن خودرو آخرین را

تیک آف مزن تو این چنین را/ ویراژ مده تو نازنین را

از کار تو سخت دل پریشم/ محبوب دلم دویست وشیشم

قربان قد و قر و غمیشت/ جانم به فدای قوم و خویشت

مُردم ز نگاه پر ز نیشت/ هر روز من آمدم به پیشت

امروز خودت بیا به پیشم/ محبوب دلم دویست و شیشم

تا آخر عمر یار من باش/ هر روز فقط کنار من باش

براقی روی تار من باش/ خواهی تو بیا سوار من باش

با دست خودت بزن پولیشم/ محبوب دلم دویست و شیشم

ای شاخه نبات شعر حافظ!/ سربی و بژ و سیاه و قرمز!

در قلب تمام خلق نافذ!/ در آخر کار در پرانتز!

با تو؛ نه به فکر جان خویشم (محبوب دلم دویست و شیشم)