حرفم را پس می‎گیرم!

از قدیم شنیده بودم که: مرد است و قولش! و پیش خودم خیال می‎کردم که این حرف خیلی مهمی است. از این که مرد هستم خیلی خوشحال بودم و حتی گاهی با مفاخره و تکبر به زنان نگاه می‎کردم که یعنی: این ما مردها هستیم که روی حرف‎مان می‎ایستیم و قول مردانه متعلق به ما مردان است!

اما زمان گذشت و من به تدریج از گذشت زمان درس گرفتم، این درس‎ها را باز می‎نویسم تا بدانید که قول مردانه، حرف مفت است.

ابتدا این چند بیت را بخوانید:

عشق را خواهی که تا پایان بری

بس که بپسندید باید ناپسند

زشت باید دید و انگارید خوب

زهر باید خورد و انگارید قند

لابد قند توی دل‎تان آب شده که: بله بفرما این هم نشانۀ وفای به عهد و پایداری در عشق!

اما اگر بدانید که شاعر این ابیات، زن است دیگر قند توی دل‎تان آب نمی‎شود بلکه زهرۀ‎تان آب می‎شود مثل آن موقعی که من دیدم یک خوانندۀ مرد با هیبت و لحنی که واقعاً زهرۀ آدم را آب می‎کند فریاد می‎زند:

خیال نکن نباشی بدون تو می‎میرم

گفته بودم عاشقم حرفمو پس می‎گیرم

با شنیدن این جمله‎ها از خجالت آب شدم، یک شاعر زن یعنی رابعه در صدها سال پیش، آن قدر در عاشقی، وفادار و با صلابت باشد و یک مرد خواننده با آن هیبت فریاد بزند که: حرفمو پس می‎گیرم!

آدم از مرد بودن شرمنده می‎شود، اگر چه ممکن است زن بودن هم چندان جاذبه‎ای نداشته باشد.

در همین تردید انتخاب میان مرد و زن بودم تا این که، یک روز در یکی از سرویس‎های ای‎میل داشتم فرم عضویت را تکمیل می‎کردم که رسیدم به گزینۀ جنسیت، دیدم سه انتخاب دارد؛ مرد، زن، موارد دیگر!

با خودم گفتم: یعنی این کسی که موارد دیگراست چه جوری است؟ از آن مهم‎تر اگر این موارد دیگرشاعر باشد یا خوانندگی کند، وقتی به موضوع وفاداری و پای‎بندی به حرفش می‎رسد چه کار می‎کند؟

آیا روی حرفی که زده می‎ایستد و یا خیلی راحت حرفش را و حتی امضایش را پس می‎گیرد؟

بعد به این نتیجه رسیدم که بهتر است به جای توجه کردن به ترانه‎ها و گوش کردن اخبار و عضویت در ای‎میل‎های خارجی، بنشینم و همان شعرهای قدیمی را بخوانم و کاری هم به مرد بودن و زن بودن شاعر نداشته باشم و با همان خیالات عهد قدیم دلم خوش باشد که: مرد است و قولش و آدم باید روی حرفش پایدار باشد و وفای به عهد رسم جوانمردان است و چیزهایی از این قبیل:

ما را سری است با تو که گر خلق روزگار

دشمن شوند و سر برود هم بر آن سریم

***

چون دلارام می‎زند شمشیر

سر ببازیم و رخ نگردانیم

***

مقام عیش میسر نمی‎شود بی رنج

بلی به حکم بلا بسته‎اند روز الست

***

اما اگر حالا کسی بگوید که این حرف ها قدیمی است و دورۀ قول مردانه و وفاداری و ایستادن بر سر عهد و پیمان سپری شده است، نه دلم می‎آید که تایید کنم و نه می‎توانم انکار کنم، این جاست که می‎گویم کاش آن موارد دیگر در این میان کاری بکند.

چاپ شده در روزنامه تهران امروز