دختر کنار اکواریوم ایستاده بود. ماهی قرمز جستی زد و در میان سنگریزه‫ها گم شد. دختر روی پنجه‫های پا بلند شد تا ماهی را پیدا کند. در دلش تا سه شمرد یک، دو، سه، ولی اثری از او نبود سرش را صاف کرد تا می‫توانست به کشاله ران و بدنش کش داد؛ چشمانش را بست از نو تا سه شمرد. حالا دُم ماهی را می دید که از درون کوزه شکسته ای بیرون آمده، همچنان تکان می‫خورد. احساس خستگی و درد در نوک انگشت‫های پایش می‫کرد اما از اینکه فهمیده بود ماهی زبر و زرنگ کجا قائم شده خوشحال بود. این خوشحالی در چهره زیبا و شیرین او حتی به مادرش که در آشپزخانه مشغول شستن ظروف کثیف نهار بود تاثیر گذاشته بود. اندکی از غذای ماهی را در کف دستان نرم و کوچکش ریخت. مادرش شیر آب را بست و در حالی که لبخند می‫زد او را بغل کرد تا غذای ماهی ها را داخل اکواریوم بریزد. ماهی قرمز که بوی غذا را حس کرده بود مثل رقاصان باله، موجی به دم و باله‫های بلندش داد به سرعت از لابه لای سنگریزه‫ها به طرف سطح آب خیز برداشت که گویی خودش را می‫خواهد به رخ حریف بکشد. ماهی سیاه ساکت و آرام با حسرت به حرکات او نگاه می‫کرد که خندان به بدنِ نرمش، کش و قوس می‫داد و به سطح آب نزدیک می‫شد و موجی به آب می‫انداخت. دختر در دلش گفت:

« لابد غمگینه اما از چی؟» با همین فکر حالت چهره‫اش عوض شد از مادرش پرسید: مامان ماهیا غمگین می‫شن؟

مادر جواب داد: نه

دختر گفت: اما غمگینه؟

مادر گفت: نه دخترم و لبخندی به او زد.

دختر گفت: نگاه کن؛ غمگینه!

ماهی سیاه دهانش را آرام باز و بسته کرد چند تا حباب ریز و درشت به طرف بالا رفت. مادر گفت: چه حباب های قشنگی؟! دختر گفت: اما دلم براش می سوزه.

دختر سرش را خم کرد غذای ماهی را در آب ریخت و به ماهی قرمز نگاه کرد که نوک می‫زد به غذا. ناگهان سئوالی به ذهنش آمد:

مامان! ماهیا این همه دهن شونو باز و بسته می‫کنن خسته نمی شن؟

دختر را زمین گذاشت دستی به موهای نرم و طلایی رنگش کشید و در جواب دخترش کمی مکث کرد و سپس جواب داد:

-         خوب معلومه دخترم!

-         چی؟

-         ماهی ها دوست دارن با آدما حرف بزنن!

دختر با تعجب نگاهی به چهره‫ی ‫مادر انداخت سپس تکرار کرد: با آدما؟!

ماهی قرمز با یک حرکت سریع از سطح آب به درون آب خیز برداشت و از آنجا شناکنان خودش را به ماهی سیاه رساند که دهانش را به شیشه چسبانده بود مدام باز و بسته می‫کرد. حالا ماهی قرمز کنار ماهی سیاه بود. مثل اینکه یکی بودند بدون هیچ فاصله‫ای. ماهی قرمز رقص کنان گویی چیزی یادش افتاده باشد به سمت بالا خیز برداشت. ماهی سیاه به دنبال او جست. دو ماهی شناکنان از این طرف آب به آنطرف آب شنا می‫کردند و موجی به دمشان می‫دادند مثل یک دوست یا مثل یک جفت. بالاخره دو ماهی نفس زنان، خسته از یک بازی طولانی و سراسر هیجان روبه‫روی دختر ایستادند. دختر از شادمانی ماهی‫ها شاد شد لبخندی ‫زد.

یک دفعه فکر تازه‫ای به ذهنش رسید بدون هیچ معطلی از مادرش پرسید:

مامان وقتی ماهیا دهان شونو باز و بسته می‫کنن چی می‫گن؟

مادر شانه بالا انداخت و جواب داد: شاید می‫گن آب!

دخترک همچنان که می‫خندید گفت : اما ... مامان ... اینا که خودشون توی آبند؟

مادر گفت: آره دختر گُلم ولی خودشون خبر ندارن.