با صدای اذان که از دور به گوش می‌رسید بیدار شد به خودش نهیب زد در این یکی دو ماه که آمده تو این اتاق، اولین باری است با صدای اذان بیدار می‌شود لابد خواست خدا بوده. بلند شد روسری سر کرد و رفت حیاط. آب حوض یخ بسته بود و لامپ نیم سوز روشنایی ضعیفی به حیاط داده بود.
یک هفته بعد از اینکه کرونا وارد ایران شد،کوچه ما یک میهمان ناخوانده داشت.آن شب از شدت حساسیت نسبت به این موضوع وکنجکاوی خاصی که همیشه این مواقع سراغ من می آید تا صبح بیدار ماندم ،هر کسی که توی کوچه ما ازوروداین میهمان ناخوانده به خانه قاسم آقا و صدیقه خانم خبردارمی شد،همین وضعیت بیقراری من را داشت،همسایه ها همدیگر را صدا می کردند ویک به یک از ماجرا اظهار تاسف می کردند.
فصل یک
عرق را از روی پیشانی اش پاک میکند ...بالاخره تمام شد ...از دور نگاهی می اندازد لبخند میزند ...آماده است...کشتی بزرگ است و زیبا،مناسب است برای نقشه ای که در سر دارد...
پسر را می شناختند تمام مردم شهر...اگر حرفی میزد حتما راست بود ...گویی دروغ در سرشت او راه نیافته بود...
راهروي بيمارستان شلوغ و پر رفت و آمد است. پرستاران تلاش دارند به تعداد بيش‌تري از مجروحان سركشي كنند. بعضي‌ها سرپايي پانسمان مي‌شوند. يك زن خبرنگار دست دختر كوچك هفت – هشت ساله را گرفته و مي‌خواهد با او مصاحبه كند. دخترك در حالي كه اشك‌هايش سرازير است، با هق هق مي‌گويد:
یکی بود یکی نبود در روزگاران قدیم در شهری کوچک و زیبا به اسم مهربانی با مردمانی بسیار خوش قلب و مهربان، دختری با چشمانی زیبا و موهایی طلایی و درخشان زندگی میکرد. همه ی مردم شهر از لبخندهای دخترک آرامش میگرفتند.
مادربزرگ گفت: وقتی که دیدمش، هنوز مکتب رو نشده بودم. توی سرداب، پشت قفسۀ نان های فتیر بود. کوچک و لاغر و نحیف، با چشمان گرد و مشکی. ترسیده بود. دستش توی دست هایم می لرزید. او را بغل کردم وآوردم زیر کرسی. کنار مادرم خوابم برد.
کمک نیاز دارید؟
چت از طریق واتساپ
