سلام
با نظر آقای بهروز موافقم! این را هم اضافه و یا تکمیل کنم که فلسفه ی ایجاد مینیمال، اشاعه و گسترس معنای و تصاویر نسبتاً سطحی و کم عمق ولی ناگهانی و تاثیرگذار است. به تعبیری می توان گفت فست فود!
و فارغ از هر گونه پیش داوری و جهت گیری قبلی است. بیشتر با مسائل انسانی گره می خورد. انسانی که در هر جای کره خاکی نفس می کشد و معمولا ملیت یا قومیت یا باند یا حزب خاصی را هم در خود جای نمی دهد. هر چند می توان به فراخور شرایط، چیزی بر ویژگی های مینیمال افزود یا از آن کاست. اما تا به حال این مسائل به عنوان اصول مینیمال شناخته شده.
مینیمال اول، یه کشف خام بوده که توسط شما انجام شده اما به کار گرفته نشده. لازم است بگویم در زمان جنگ، از شهید همت با نام مستعار نام برده می شده و نه خود کلمه ی "همت". مثل همه فرماندهان دیگر!
مینیمال دوم: پایان بندی مبهمی داشت. همان مشکلی که برای داستانک جناب عبدی وجود داشت اینجا هم وجود داشت. من شما را به یادداشتی که برای ایشان در همین سایت نوشته ام ارجاع می دهم که اطاله ی کلام نشود
فقط این نکته را هم اضافه کنم که معلوم نیست منظور کودک این بوده که مادر وقتش را با گوشی موبایلش می گذراند یا برای کسی که آن سوی خط تلفن است قصه تعریف می کند. اگر دومین حالت درست است آیا آن فرد به قصه نیاز دارد؟ کودک است؟ از دیدگاه فروید رقیب کودک محسوب می شود؟

سپاسگزارم جناب مکوندی عزیز