آقای رضایی عزیز مصاحبه تان را با ایسنا خواندم.قابل تامل است.کنجکاو شدم و از این پس هم به چوک می آیم.این داستانک را خواندم.اگر بخواهیم با همه ی مفاهیمدم دستی داستان بسازیم و اینگونه هم خودمان را راضی کنیم که واقعن داستان نوشته ایم هم سطح توقع خودمان را سخت پایین اورده ایم و هم خواننده را اصلن در نظر نداشته ایم که او هم صاحب دیدگاه است و هم داستان خوانده و آمده است داستان بخواند و حتمن هم شوقی در او ایجاد شود تا داستان و داستان خوانی را ادامه دهد.من مطمئن شده ام برای داستان نوشتن باید حوصله ی قوی داشته باشم و هم به عنوان خواننده ی داستان به طور جدی حوصله به خرج دهم.
تا کارهای داستانی تان.

درود بر شما
با توجه به ضرورت حذف تمام زواید در داستان مینی مال، بود و نبود جمله اول پسر- یه جوری حرف می زنی .... - در داستان تأثیری ندارد پس می شه حذفش کرد، اما در مجموع با توجه به پایان غیرمترقبه ای که داره داستانک خوبیه. پیروز باشید.

سلام دوست عزیز «پسری که از راه رنگ کردن طرفداران فوتبال کسب درآمد می کرد. » فکر کنم داستان در حد یک طرح باقی مانده بود و می شد گفت یک طرح واره است.

سلام: جالبه اما ...بی خیال.ممنون جناب رضایی که ما رو توخوندنش شریک کردید

جالب بود و غافیل گیرکننده شروع ادم فکر می کند با یک تدم هفت خط طرفه بعد غافل گیر می شه